A aprendizaxe continua como ferramenta clave para mellorar a empregabilidade
O experto en innovación en contornas dixitais sostibles, Open Innovation Senior Ecosystem Builder en BBVA, Ignacio Villoch, destaca a importancia de adquirir “aptitudes e coñecementos que demanda a empresa e a sociedade” como clave tanto para o emprego como para emprender un proxecto empresarial.
Con motivo da súa participación no segundo taller de Laboralia 2020, “O futuro é dixital ou non é”, Villoch responde as preguntas do Consello Social da UDC.
A transformación dixital está a provocar cambios tanto nas competencias máis demandadas polas empresas como naquelas máis necesarias para emprender. Supón, en definitiva, un cambio de modelo. Neste contexto, que pode facer un universitario para mellorar a súa empregabilidade e/ou prepararse para emprender o seu propio proxecto empresarial?
Entender que o título universitario, a licenciatura ou o mestrado non é o final da viaxe nin a chave mestra que abre todas as portas. Así a todo, o principio dunha viaxe de aprendizaxe continua, de life long learning -aprendizaxe durante toda a vida- vai ter que buscar aquelas aptitudes e coñecementos que complementen o seu perfil naqueles ámbitos que demanda a empresa e a sociedade. Iso significa que graduados en Humanidades quizais necesiten certa formación tecnolóxica, incluídas algunhas bases de big data ou programación, igual que os enxeñeiros van necesitar dotarse de certa bagaxe humanística. Ademais, están todas as habilidades chamadas brandas, como a creatividade, a curiosidade, a colaboración, a autoconfianza, o pensamento crítico e os dotes de comunicación, entre outros atributos de intelixencia emocional que a miúdo marcan unha enorme diferenza na empregabilidade. Os analfabetos desta nova era van ser os que non teñan a capacidade de actualizarse, desaprender o obsoleto e aprender o novo.
O segundo taller do programa Laboralia 2020, que leva por título “O futuro é dixital ou non é”, proporcionará detalles sobre as novas tendencias que afectan á empregabilidade e ao emprendemento. Falamos de dixitalización, pero, que papel xoga a sustentabilidade neste ámbito?
A sustentabilidade ocupa un posto prioritario nas axendas de empresas e institucións. Non só polos compromisos da Axenda 2030 e os seus 17 Obxectivos de Desenvolvemento Sostible, subscritos por 193 países na ONU en 2015. Creo que chegamos a un nivel de consciencia global dos graves problemas de perda de biodiversidade, contaminación galopante, cambio climático, esgotamento de recursos, consumo desordenado, etc., derivados dun modelo de capitalismo extractivo lineal iniciado na segunda revolución industrial, que xerou enormes beneficios, pero tamén graves problemas. Hai 40 anos que estamos a falar de sustentabilidade, pero agora chegou o momento inaprazable de actuar.
Vostede adoita comentar que a súa maior virtude é “ser un polímata” -persoa con grandes coñecementos en diversas materias científicas ou humanísticas-. Resulta esencial para ter éxito xa sexa á hora de obter un emprego ou de emprender un proxecto profesional?
Efectivamente son un convencido defensor da polimatía, o desenvolvemento das múltiples capacidades é un enorme activo que multiplica as oportunidades. Ademais, permite diferenciar un perfil doutros; doutro xeito, todos chegamos cunha licenciatura, ou un mestrado, outro idioma, algo de experiencia e boas intencións. “Ou te distingues ou te extingues” é un dos meus mantras vitais. A min serviume, e a miúdo identifico entre quen destaca algunha habilidade ou actitude singular que marcou esa diferenza nalgún momento da súa carreira, ou en como abordou o seu proxecto emprendedor.
Que se atoparán os asistentes ao taller sobre “O futuro é dixital ou non é” o próximo 29 de outubro?
Sen facer moito spoiler, preparamos un taller que prepare tanto o que e o como, como o porqué da empregabilidade dos universitarios nesta nova era. En especial imos traballar a procura do propósito na vida, ese concepto que os xaponeses denominan IKIGAI e que reside na converxencia da paixón coa profesión, a vocación e a misión, é dicir, atopar aquelo que nos gusta, aquilo no que somos bos, que o mundo necesita e polo que nos poden pagar. Cada día atopámonos con xente máis desorientada, que segue aplicando as regras dun mundo que deixou de existir, e pensamos que orientarlles na procura deste sentido, deste propósito, pode axudarlles moito. Son aprendizaxes que eu descubrín aos 50 anos, e que se alguén mo tivera dito canto tiña 25 anos, seguramente tomaría decisións moi distintas.